Wczesne średniowiecze
We wczesnym średniowieczu stroje mężczyzn i kobiet nie różniły się od siebie znacząco. W modzie pozostawała znana z czasów rzymskich tunika, noszona przez przedstawicieli brzydkiej płci w raz z płóciennymi spodniami, zazwyczaj sięgającymi do łydek. Na terenach dzisiejszej Polski zwano je gaciami. Z biegiem czasu i zmieniającymi się ludzkimi potrzebami gacie zostały zastąpione przez nogawice. Te z kolei noszono wraz z długimi koszulami, których dolną część zawijano wokół brzucha i pośladków.
Schyłek wieków średnich
Późnemu średniowieczu towarzyszyło pojawienie się mody na ubrania krótsze i bardziej obcisłe. By zapobiec nieobyczajnemu odsłanianiu ciała, zaczęto stosować dłuższe nogawice, zaś około roku 1371 mistrzowie sztuki krawieckiej wpadli na pomysł zszywania ich ze sobą. W ten sposób powstał prototyp pierwszych spodni.
Pludry
Około XVI wieku w Niemczech zaczęto nosić bufiaste, sięgające kolan spodnie zwane pludernhosen lub pludern. Ten rodzaj stroju cieszył się popularnością wśród dostojników i dworzan, rzadziej nosili go żołnierze. Pludry szybko rozpowszechniły się w innych krajach europejskich.
Rewolucja przemysłowa i produkcja masowa
Prawdziwy rozwój bielizny męskiej przyniosła osiemnastowieczna rewolucja przemysłowa. To wynalazki takie jak wynaleziona przez Jamesa Watta w 1763 maszyna parowa pozwoliła na rozpoczęcie masowej produkcji tekstyliów. Wśród XVIII- wiecznego mieszczaństwa spodnie były w powszechnym użyciu. Pojawiła się natomiast nowa moda na noszenie kalesonów, w zależności od sezonu szytych z przewiewnego płótna lub ciepłej flaneli. Z biegiem dziesięcioleci ulegały one skróceniu i coraz bardziej przypominały współczesne bokserki męskie. XIX stulecie zintegrowało kalesony z koszulą w jedną całość, tworząc w ten sposób „śpioszki”. By je z siebie zdjąć, należało rozpiąć wszystkie guziki, od krocza aż po szyję. Początki XX wieku po raz kolejny wprowadził bieliznę składająca się z dwóch części. Używali jej żołnierze na frontach I i II wojny światowej.
Posty
